Gdy kobiet brak

Polemiki wokół osób LGBT skłoniły niektórych do sięgnięcia po Biblię. Ona nie mówi zbyt wiele na ten temat, ale Paweł Apostoł parę razy wymienia „mężczyzn [współ]żyjących ze sobą” pośród innych zachowań, które nie licują z królestwem Bożym. Chciałbym zwrócić uwagę na kontekst Pawłowej twórczości.

Mianowicie, grecka kultura, która go otaczała, wytworzyła pewne zwyczaje sprzyjające aktom homoseksualnym również między heteroseksualistami. Nawet żonaci mężczyźni, zostawiając swoje żony w domu, prowadzili dysputy i oddawali się innym przyjemnościom w męskim towarzystwie, gdzie powstawały związki oparte na zachwycie, na wymianie myśli, dzieleniu poglądów, byciu mentorem dla młodszych, chwaleniu się zdolnym uczniem itp. Te „związki dusz” prowadziły nieraz do „związków ciał”, czemu mogły sprzyjać ówczesne ćwiczenia cielesne. To należało do pewnego stylu, a nawet mody. Zwłaszcza wśród bogatszych warstw.

Czy to znaczy, że słowa Pawła są już nieaktualne? Chyba nie. Przypomnijmy sobie znaną z literatury atmosferę panującą w anglosaskich internatach męskich (dla dzieci bogaczy). Bardzo ograniczone kontakty z rodziną (nieraz wręcz budzące poczucie porzucenia), tylko męskie przyjaźnie, zachwyty, dzielenie marzeń… Dojrzewanie bez kobiet. Takie środowisko sprzyja relacjom homoseksualnym.