Ks. Jan Zieja: „Nie zabijaj nigdy i nikogo”

Służył w armii podczas dwóch wojen i Powstania Warszawskiego, pomagał w ratowaniu Żydów, działał w opozycji antykomunistycznej. Jednocześnie pozostał „przyjacielem ludzi”. Powstaje film ks. Janie Ziei.

Kiedy Jan Zieja przychodzi na świat, Polska wygląda zupełnie inaczej niż dziś. Urodzony w 1897 r. syn ubogich rolników na pewno wiele myśli o przyszłości. Nie może jednak przewidzieć kataklizmów, które wkrótce przetoczą się przez świat, zniszczeń i śmierci milionów ludzi. Musi natomiast czuć powołanie, skoro wstępuje do seminarium i w 1919 r., w wieku 22 lat, uzyskuje święcenia.

Młody kapłan rozpoczyna studia teologiczne, które przerywa wojna polsko-bolszewicka. W 1920 r. zgłasza się na ochotnika do wojska. Podczas wojny polsko-bolszewickiej służył jako kapelan. Zostaje odznaczony Krzyżem Walecznych. To doświadczenie radykalizuje jego poglądy. „Widziałem, czym naprawdę jest wojna od strony nas - broniących się - i tych, którzy nas napastują. Całkowicie się wtedy nawróciłem na przekonanie, że Boskie przykazanie »Nie zabijaj« znaczy nigdy i nikogo, i że udział w wojnie jest przeciwny woli Bożej” - wspomina po latach w jednej z rozmów.