Miłość jak wulkan gorąca: Elizabeth Taylor i Richard Burton

Na przełomie lat 60. i 70. byli najsłynniejszą aktorską parą. Namiętność, jaka wybuchła między gwiazdami na planie filmu „Kleopatra”, śledził z przejęciem cały świat. Ich kłótnie, śluby i rozwody też toczyły się w światłach reflektorów i błyskach fleszy ówczesnych paparazzi.

Kiedy się kłócili, ziemia trzęsła się w posadach, a kto żyw uciekał w popłochu. Steki przekleństw i ciosów miotali z częstotliwością kul, wypluwanych przez karabin maszynowy. Poranne siniaki na ich ciałach świadczyły o tym, że poprzedniego dnia wyjaśnianie różnic zdań nie przebiegało w przyjacielskiej atmosferze. Do tego dochodził alkohol oraz kochankowie, których zmieniali jak rękawiczki. Pewnie dlatego ich burzliwymi rozstaniami i ponownymi zejściami ekscytował się cały świat.

Elizabeth Taylor i Richard Burton, nie wychodząc z kręgu roztaczanego przez światła reflektorów, uczynili ze swojego życia coś na kształt filmu, który oglądano z zapartym tchem, choć czasami też z zażenowaniem. Przyglądając się życiu tej jednej z najsłynniejszych par w historii kina, nie można nie dojść do wniosku, że z tego połączenia ognia z ogniem musiał wybuchnąć trudny do ugaszenia pożar.

I tak w istocie było.

Panna cycatka

Poznali się na planie hollywoodzkiej superprodukcji „Kleopatra”, kręconej w Rzymie. Ale mało brakowało, a do spotkania Kleopatry, w którą wcielała się Elizabeth, i Marka Antoniusza, którego grał Richard, w ogóle by nie doszło. Otóż Burton nie krył przed światem, co myśli o swojej przyszłej filmowej partnerce. Wszem i wobec opowiadał, że uznaje ją za dość przeciętną aktorkę i że wcale nie ma ochoty stawać z nią przed kamerą. Dopiero perswazje producentów filmu, opiewające na dodatkową kwotę honorarium wynoszącą 250 tys. dolarów oraz bonus w postaci willi nad morzem dla aktora i jego żony, spowodowały, że zdecydował się łaskawie przyjąć rolę.