Włoska mafia to wciąż chwytliwy dla filmu temat

Kilka dobrych lat temu wylądowałam na lotnisku w Palermo. Pierwsze kroki skierowałam do wypożyczalni samochodów, w której miałam zarezerwowane auto. Przysłowiowe bałaganiarstwo Włochów przyczyniło się do tego, że zamiast taniego fiata, dostałam klucze do nowiutkiej, błyszczącej alfy romeo z przyciemnianymi szybami. Podróż po Sycylii zapowiadała się fascynująco.

I taka była, szczególnie, gdy wjeżdżałam czarnym, luksusowym autem do zagubionych w górach wiosek. Znaczące spojrzenia rzucane zza zasłoniętych firanek, nadmierna uprzejmość sprzedawców, o kelnerach nie wspominając. Czułam się jak wysłanniczka mafii, bo jak się okazało, właśnie takimi samochodami poruszali się wówczas ludzie, którzy załatwiali swoje interesy na Sycylii.