Pawel Stachnik

Złote wieki Bizancjum. Cesarstwo jak Feniks z popiołów

Bitwa między bizantyńskimi wojskami Herakliusza i Persami Chosroesa II, fresk Piero della Francesca z XV w. Fot. archiwum Bitwa między bizantyńskimi wojskami Herakliusza i Persami Chosroesa II, fresk Piero della Francesca z XV w.
Pawel Stachnik

26 lipca 811. Siły cesarstwa ponoszą druzgocącą klęskę w bitwie z Bułgarami pod Pliską. Ta porażka to tylko "wypadek przy pracy". Przez całe stulecia bizantyjskie armie dominowały na polach bitew.

W ciągu tysiąca lat istnienia cesarstwo bizantyjskie prawie nieustannie musiało walczyć w obronie swoich rozległych granic. Państwo sięgające w pewnym momencie od Egiptu po Dunaj i od Hiszpanii po Syrię cały czas narażone było na ataki sąsiadów, chciwych łupów i zdobyczy terytorialnych.

I tak Bizancjum w ciągu wieków zmagało się m.in. z Persami, Arabami, Turkami, Bułgarami, Awarami, Rusinami, a wreszcie krzyżowcami z Zachodu. Od liczebności i sprawności armii, a także umiejętności jej dowódców, zależało bezpieczeństwo państwa.

„Przez całe dzieje imperium fundamentalne znaczenie miały dla niego kwestie militarne, nic dziwnego więc, że na wojsko i pokrewne sprawy przeznaczano nader pokaźną część rocznych dochodów państwa” - pisze prof. John Haldon, znawca dziejów wschodniego cesarstwa z Uniwersytetu Princeton, autor książki „Wojny Bizancjum. Strategia, taktyka, kampanie”.

Raz na wozie, raz pod wozem

Bizantyjska wojskowość przeżywała wzloty i upadki. Okresy, gdy armia cesarza z Konstantynopola budziła paniczny strach wśród wrogów, przeplatały się z czasami klęsk ponoszonych jedna za drugą. Przez dziesięciolecia wschodniorzymskie siły zbrojne imponowały wyszkoleniem, dyscypliną i wysokim morale. Potem zaś następował okres spadku ich wojskowych umiejętności i osłabienia ducha walki, skutkujący przegrywanymi w fatalnym nieraz stylu bitwami i utratą kolejnych ziem.

Jak jednak pisze prof. Haldon, przez wieki Bizancjum wykazywało umiejętność odtwarzania politycznej i militarnej siły, a następnie odzyskiwania utraconych terytoriów i poskramiania przeciwników. Służyły temu w równiej mierze armia oraz sprawnie prowadzona dyplomacja.

W dalszej części tekstu:

  • Dlaczego kolejni cesarze zaczęli przykładać mniejszą wagę do spraw wojska?
  • Jak wyglądały w VI w. siły zbrojne cesarstwa?
  • Jak przebiegała bitwa pod Pliską?
Pozostało jeszcze 84% treści.

Jeżeli chcesz przeczytać ten artykuł, wykup dostęp.

Zaloguj się, by czytać artykuł w całości
  • Prenumerata cyfrowa

    Czytaj ten i wszystkie artykuły w ramach prenumeraty już od 3,69 zł dziennie.

    już od
    3,69
    /dzień
Pawel Stachnik

Polska Press Sp. z o.o. informuje, że wszystkie treści ukazujące się w serwisie podlegają ochronie. Dowiedz się więcej.

Jesteś zainteresowany kupnem treści? Dowiedz się więcej.

© 2000 - 2024 Polska Press Sp. z o.o.